Eyüpsultan Mutlu Sonlu Masöz

“Ve bahse girerim, bunu söyleyen yalnızca ben değilimdir. Babaannen kendini o eski eve kapatmış, hayvan ve androidlerle sanki birer insanmış benzer biçimde konuşur ve basit insanoğluı elinde Eyüpsultan Mutlu Sonlu Masöz  bir tüfekle evinden kovarken…” “bir tek tek bir insanı ve o da bir eskort satıcısıydı!” “Babaanne Benoit’nın son çivisinin de çıkmış olmasına şaşırmadım. Esasen böyle olacağı uzun süredir belliydi.”

Scarlet iki eliyle Roland’ı sertçe arkaya ittirdi. Sendeleyen Roland, ikisinin arasına girmeye çalışan Emilie’ye çarptı. Emilie haykırdı ve Roland’ın altında kalmama çabasıyla, arkadaki bir masanın üstüne kapaklandı. Roland dengesini yeniden sağladı ve alaycı bir halde gülse mi yoksa kaşlarını çatıp hırlasa mı, karar verememiş şeklinde göründü. “Dikkatli olsan iyi edersin Scarlet, yoksa senin nihayetinde o yaşlı cadınınki…” Bir masa ayaklarının yere sürtünme sesi duyuldu ve bir an sonrasında sokak dövüşçüsü, bir eliyle Roland’ı yakasından kavramış, havaya kaldırmıştı.

Eyüpsultan Mutlu Sonlu Masöz

Ortama sessizlik başat oldu. Dövüşçü, yüzünde tasasız bir ifadeyle Roland’ı bezden bir bebekmiş gibi havada tuttu ve adamdan yükselen öksürüp aksırma seslerine hiç aldırmadı. Tezgâhın kenarı midesine gömülmüş bir şekilde duran Scarlet’ın ağzı açık kalmıştı. “Ona bir özür borçlu olduğuna inanıyorum,” dedi dövüşçü, o düz ve sakin sesiyle. Roland’ın ağzından bir ses terfi etti. Ayakları, beyhude bir halde, yere temas etmek için çırpınıyordu.

“Yeter, bırak onu gitsin!” diye bağırdı bir adam, oturduğu bar taburesinden fırlayarak. “Onu öldüreceksin!” Adam, dövüşçünün bileğini kavradı fakat elini bir parça bile kıpırdatamamasına bakılırsa, bunun metalden bir heykeli kavramasından pek bir farkı yoktu. Yüzü kızaran adam dövüşçünün bileğini bıraktı ve bir yumruk savurmak için hafifçe geriledi. Ama yumruğunu attığı anda, dövüşçünün boştaki eli kalktı ve insanın elini havada yakaladı.

Scarlet bardan uzaklaşarak geriledi. O sırada dövüşçünün kolunda, harf ve rakamlardan oluşan bir dövme olduğunu fark etti. Dövüşçü hâlâ öfkeli görünüyordu fakat  sanki bir oyunun kurallarını hatırlamış benzer biçimde, artık yüzüne, sanki hafifçe eğlendiğini gösteren bir ifade de yerleşmişti. Roland’ı kendi ayakları üstünde duracak şekilde indirdi ve aynı anda hem onu bununla birlikte diğer insanın yumruk hâlindeki elini özgür bıraktı.